

Red Bull geeft je vleugels… (Foto: )Įn zo is het Frank. Ook alle andere échte Max-fans (Ingo Halfweeg, Kees Visser, Gerard Reis, et cetera): van harte, jongens. Klein traantje over de wang zelfs.ĭus: Joop, ik ben om.

Je kijkt naar de beelden, je hoort het emotionele commentaar (“Fuckin’ bizar…”), je ziet hem stralen bij het Wilhelmus, en je krijgt toch ook echt kippenvel. Als eerste Nederlander ooit, dan besef je ineens toch dat Jopie gelijk moet hebben gehad aangaande het onmetelijke talent van deze piepjonge coureur. Op achttienjarige leeftijd, slechts enkele maanden na het behalen van zijn rijbewijs. Maar ja, dan wint dat kleine opdondertje gewoon de Grand Prix van Barcelona. Iets dat niet in je zit, moet je ook niet forceren, vind ik.

Maar ja, zelf heb ik gewoon niets met auto’s, en ook niet met snelheid en lawaai, dus dat hele Formule 1-circus kon me eigenlijk wel gestolen worden. Alsof het een soort van heilige betreft, een goeroe, de nieuwe Messias. Alle filmpjes van spectaculaire inhaalmanoeuvres moest ik bekijken, alle technische en tactische ditjes en datjes moest ik aanhoren, kortom: tot in de kleinste details werd ik overspoeld met informatie over onze Max.Įcht, bijna nooit meer lult Jopie over voetbal, tennis (zijn eigen vakgebied nota bene), zelfs seks lijkt niet meer ter zake te doen – nee, het is Max voor, Max na, Max for president. Om eerlijk te zijn: ik werd de laatste maanden best een beetje moe van al die heisa rondom het racefenomeen Max Verstappen.ĭat komt vooral door Jopie, een van mijn beste vrienden.
